Feyenoord passie

Feyenoord stadion vanaf vak UU

De meeste vrouwen hebben er niets mee: voetbal. De meeste hebben er zelfs eerder een hekel aan....want tja, manlief kan tegenwoordig wel elke dag voetbal kijken.

Ik ben geboren in het Clara ziekenhuis op Rotterdam-Zuid (naast de Kuip) en heb mijn jeugd doorgebracht in Sportdorp (op 1000 meter van de Kuip). Als klein meisje vond ik die felle lampen in de verte en de mensen die voorbij liepen met die shirts en sjaals rete interessant.

Samen met mijn vader ging ik op je jonge leeftijd voor het eerst mee naar De Kuip, ongelofelijk wat imposant was dat. Later toen ik op de basisschool in Zomerland zat, reed ik na school direct naar het trainingsveld wat toen nog voor het Maasgebouw lag. Deze tijd kan ik mij nog zo goed herinneren

Elke dag was ik bezig met Feyenoord, ik had veel jongens als vrienden wat natuurlijk heerlijk was. Dus het duurde niet lang tot ik van mij ouders met ze mee mocht naar de wedstrijden, ongelofelijk wat een tijd was dat, kan er nog emotioneel van worden. Op vakkie S met de grote mannen mee zingen en springen en daarna de spelers opwachten bij de poort om een glimp van mijn helden op te vangen.

Nu vele jaren later heb ik datzelfde gevoel nog steeds. Als ik wakker wordt en het ´matchday´ is is dat het eerste waar ik aan denk en voel dan zo´n heerlijke warme door mijn lijf gaan, spanning, liefde, het gevoel is gewoon niet te beschrijven.

Sowieso is dit iets wat veel niet- Feyenoorders niet begrijpen, maar i don´t care, het is een van de dingen die mijn leven zo fantastisch maken!

Terwijl ik dit schrijf hebben we nog een aantal uren te gaan voor de returnwedstrijd tegen Fenerbahçe, nu al stik zenuwachtig. Gaan we het redden en komen we een ronde verder? We gaan het zien en anders op naar de Europa League!